11 juli sinds 1973 herinnering aan de slag in 11 juli 1302

Aan alle Vlaamsgezinden,

Avelgem. Op 11 juli is het moment om een bilan op te maken. Om even na te denken over het verleden, het nu en onze toekomst. Wat onze ambities zijn. Wat ons bindt. Over wie we zijn en over de kansen en ook de uitdagingen. Maar eindelijk zouden we ons kunnen afvragen waarom moeten we dit doen?           

Heeft het wel nut dat er velen voor ons gestreeft hebben naar meer Vlaamse zelfstandigheid? De mensen, die ons respect  verdienen,  van wie wij de erfgenamen zijn.

Was het de moeite waard? Van de Fronters aan de Ijzer tot vandaag, met vallen en opstaan. De brede Vlaamse Beweging blijft streven naar meer Vlaanderen. Meer bevoegdheden en meer middelen voor onze regio, meer verantwoordelijkheid.  Het werk van vele idealisten, heef dit tot iets bijgedragen, tot een verbetering, tot meer welzijn voor velen?

Het was absoluut noodzakelijk! Dankzij de grotere autonomie die Vlaanderen afdwong is het  leven en het welzijn van de meeste Vlamingen er inderdaad op vooruitgegaan. Kunt u zich voorstellen dat Gezinsbeleid , Onderwijs, Werk, Openbare Werken, Buitenlandse Handel, Cultuur, … nog federale bevoegdheden zouden zijn? Een tijdperk van verspillingen en de blokkeringen. Daar zijn we zeker al van bevrijd, al dragen we uit die periode nog altijd een enorme staatsschuld mee.

Ons doel, onze visie is duidelijk: wij vragen confederalisme.

Een duidelijke bevoegdheidsverdeling met duidelijke politieke verantwoordelijkheden: de deelstaten worden verantwoordelijk voor inkomsten  en uitgaven. De solidariteit wordt transparant en zeker begrensd. Beginnend met een zevende staatshervorming.

In deze onrustige en soms neerslachtige tijden, moeten we vooral kijken naar de positieve zaken en kansen. Neem nu het onderwijs, een van onze belangrijkste bevoegdheden. We zijn top en dat moet blijven! Houden wat goed is. In het secundair onderwijs komt er geen brede eerste graad en dus geen eenheidsworst. TSO, ASO en BSO blijven bestaan.

Maar we kunnen niet naast enkele pijnpunten kijken. Daarom komt er een versterking, modernisering om de zwakke punten weg te werken, met als doel zoveel mogelijk jongeren te stimuleren , zodat elke leerling voldoende wordt uitgedaagd. De kinderen moeten al in het basis onderwijs kennismaken met wetenschap en techniek. Ook krijgt talenkennis terug meer aandacht. Sterk onderwijs begint al in de kleuterschool. Door de invoering van een kleutertoeslag willen we taalachterstand zo vroeg mogelijk wegwerken.

Toen de kinderbijslag nog een Federale materie was, bestonden er maar liefst 700 verschillende stelsels. Dit is binnenkort gedaan: er komt een eenvoudig en eenduidig systeem.

Gezinnen met één of twee kinderen krijgen straks voor allebei een vast bedrag van 160 euro per kind, een forse verhoging tegenover vandaag.

Vroeger kenden we alleen sociale toeslagen voor mensen die een uitkering kregen, wij zorgen ervoor dat alle gezinnen met lage inkomens straks tot 80 euro extra per kind krijgen.

Kinderen naar het kleuteronderwijs sturen wordt beloond. Daarmee maken we van die kinderbijslag een modern instrument voor emancipatie.

Ook economisch loopt het in Vlaanderen vlot.

De Vlaamse economie groeit, op basis van de laatste regionale rekeningen, dubbel zo snel als deze in Wallonië. We exporteren meer dan ooit: in 2016 voor een recordbedrag van 302,4 miljard euro. Onze bedrijven investeren weer en nooit zijn er meer Vlamingen geweest die willen  ondernemen.

Het aantal starters staat op een recordhoogte. Maand na maand dalen de werkloosheidscijfers. Nooit waren er meer Vlamingen aan de slag. Maar het grootste probleem op de arbeidsmarkt is vandaag de juiste mensen vinden.

Dat is het beste bewijs dat onze economische recepten werken. Concurrentiekracht versterken, lagere lasten en meer mensen aan de slag: de inspanningen die we allemaal samen gedaan hebben, beginnen nu te lonen. En die bloeiende economie: die vertaalt zich ook in meer koopkracht voor de Vlamingen.

Een economie op volle snelheid, de begroting op orde, investeringen. Dat is Vlaanderen op kop, maar hoe groot is het contrast met Wallonië?

De PS heeft een halve eeuw economisch verval in Wallonië overzien. De economische recepten van die partij zijn uitzichtloos voor Wallonië. Het verzet tegen handel met de Canadezen, de robottaks, de arbeidsduurverkorting voor ambtenaren aan hetzelfde loon… De onverantwoordelijke Brusselse politici die de toekomst van de luchthaven van Zaventem bedreigen  enz..

Alleen door de transferts, door het feit dat de gemiddelde Vlaming 20% meer belastingen betaalt dan de gemiddelde Waal, kunnen die illusies in stand gehouden worden.

Er staat nu een partij klaar die nog linkser en nog extremer is dan de PS.

Vlaanderen werkt verder, met 1 regering en 1 parlement, terwijl onder de taalgrens vijf parlementen en evenveel regeringen nu lijdzaam toezien. 

We kunnen maar één ding leren uit die toestanden en dat is dat we de werkelijkheid aan onze kant hebben. Het confederalisme zou er vlugger kunnen zijn dan gedacht. Daarom moeten we verder ons voorbereiden.

Vlaanderen is een deelstaat met grote troeven en kansen om bij de top van Europa te blijven horen. Kijken we op langere termijn, dan zijn onze sterktes ons onderwijs, ons economische weefsel,
de welvaart en de toch wel beperkte ongelijkheid.  De weg die wij op een paar generaties hebben afgelegd is gigantisch.

Dit alles stemt ons gelukkig. We moeten op dit elan blijven doorgaan. Zelfgenoegzaamheid, laat staan vadsigheid en arrogantie zijn echter absoluut misplaatst. We zullen pas slagen in de realisaties van onze dromen door standvastig en rechtlijnig door te zetten, schouder aan schouder. Voor een beter Vlaanderen.

Ik wens u allen een vrolijke Vlaamse feestdag toe.

J.P.